rajfotografie

Camerastandpunten

In theorie zijn er drie camera standpunten in de fotografie.

• van onderaf
• op gelijke hoogte
• van bovenaf

Kikkerperspectief

Het eerste camerastandpunt - van onderaf - wordt ook wel 'kikkerperspectief' genoemd. De fotograaf kijkt naar zijn onderwerp zoals een kikker naar de wereld kijkt. De camera 'kijkt' omhoog. Dit camerastandpunt geeft elementen op de voorgrond groot weer en kijkt ruim boven de horizon.

Een voorbeeld kan dit verduidelijken. Op de eerste foto zijn de koppen van een paar houten paaltjes zichtbaar. Ze zijn van bovenaf gefotografeerd. Ze zijn niet groot.

Maar let op! De tweede foto is in kikkerperspectief genomen. Nu ligt de camera op het ijs en de camera is licht naar boven gericht. Dan ziet de camera dezelfde paaltjes heel anders, vanuit kikkerperspectief. Ze zijn nu fors van omvang en domineren het beeld. Als die er in de winter zouden zijn, zien kikkers hetzelfde!

Uiteraard geldt dit voor kabouters ook. Zij kijken vanuit een laag standpunt naar de wereld en zien een grote paddenstoel ....

Ooghoogte

In tegenstelling tot het kikkerperspectief kijkt de fotograaf bij het camerastandpunt 'ooghoogte' op de hoogte van het onderwerp. Dat betekent dat bij een klein onderwerp de fotograaf zich klein maakt door te knielen of zelfs op de grond te gaan liggen. Hij richt zijn camera horizontaal en fotografeert het object dus op de hoogte van het object.

Kinderfoto's zijn goede voorbeelden. Kinderen zijn uiteraard wat kleiner dan volwassenen. Kinderen fotograferen geeft de beste resultaten door je als fotograaf op ooghoogte van het kind op te stellen, door de knieën dus!

vang die blik!

In de eerste foto is het camerastandpunt ooghoogte gebruikt. De ogen van het kleintje zijn op gelijke hoogte met de cameralens. De foto 'spreekt' omdat de blik van het het kind het beeld volledig bepaalt.

maak me niet dik!

Bij de tweede foto is het camerastandpunt hoger dan het kind groot is. Gevolg is dat het kleintje ineengedrukt wordt en kleiner en dikker lijkt dan het in werkelijkheid is. Beter is om door de knieën te gaan. Dat geeft een betere foto.

'Ooghoogte' als camerastandpunt plaatst het object ook beter in zijn eigen omgeving. Dat geldt niet alleen bij het fotograferen van kinderen maar voor alle objecten die zich beneden de fotograaf bevinden. In bovenstaande foto staat het kind wel op de foto maar de foto 'spreekt' niet.

Vogelperspectief

Kikkers, kabouters, ooghoogte? Is er dan nog ruimte voor een derde perspectief? Zeker!

Fotograferen van bovenaf heet ook wel 'vogelperspectief'. Als fotograaf bevindt je je ruim boven het onderwerp dat je wilt fotograferen. Nieuwe trend is het fotograferen vanuit een drone om dit effect te krijgen. Maar ook zonder drone kan je in vogelperspectief fotograferen.

Groepsfoto's worden nogal eens gemaakt waarbij de fotograaf op een trap staat en de groep beneden hem/haar. Dat is vogelperspectief! Het geeft een speelse groepsfoto die over het algemeen nogal saai zijn wanneer gefotografeerd op ooghoogte.

Een voorbeeld. Deze roeiers (Nereus) vanaf een brug gefotografeerd en de foto in de nabewerking 45 graden gedraaid. Resultaat is een foto in vogelvlucht met een speels karakter. Veel leuker dan op ooghoogte!

Samengevat

Het camerastandpunt bepaalt hoe het onderwerp en de horizon ten opzichte van elkaar op de foto staan.

Bij kikkerperspectief is het onderwerp vaak groot en op de voorgrond, het onderwerp steekt boven de horizon uit die laag ligt.

Een foto op ooghoogte legt veel nadruk op het onderwerp dat meestal beeldvullend is en de horizon ligt op gelijke hoogte. Die speelt een mindere rol.

Het camerastandpunt vogelvlucht plaatst het onderwerp geheel beneden de horizon die soms helemaal niet meer zichtbaar is zoals in de laatste voorbeeldfoto.