Fabrikanten van blanco informatiedragers zoals geheugenkaarten zijn wettelijk verplicht in hun verkoopprijzen een vergoeding op te nemen voor het maken van zogenaamde thuiskopieën.
Je mag voor eigen gebruik - studie of oefening - een kopie maken van een werk dat auteursrechtelijk beschermd is. De Auteurswet staat dat toe. Als tegenprestatie is er de heffing op blanco informatiedragers. Die heffing wordt geind door de Stichting de Thuiskopie die vervolgens de vergoedingen voor thuiskopiëren onder de auteursrechthebbenden verdeelt.
Fabrikanten zijn dan ook verplicht om zodra zij een informatiedrager maken of importeren hiervan melding te doen bij de Stichting Thuiskopie. Niet melden is strafbaar. Zo probeert de wetgever de auteursrechthebbenden te beschermen tegen ongeoorloofde verveelvuldiging (kopiëren) van hun werken.
Door strikte handhaving en opsporing is de Stichting actief in het bestrijden van illegaal kopiëren. Niet naleven van de meldingsplicht of het zonder thuiskopievergoeding verhandelen van blanco informatiedragers, leidt meestal tot een forse naheffing. Het is per slot van tekening een strafbaar feit.
De hoogte van de thuiskopieheffing is per verkochte eenheid heel laag. Het gaat slechts om tienden van eurocenten. Maar door de verkoop van honderdduizenden blanco informatiedragers loopt het geinde bedrag wel op en dat komt de makers ten goede.
De Stichting Thuiskopie werkt samen met WIPO (World International Patent Organization) om de thuiskopieheffing internationaal te harmoniseren. Ieder jaar geeft WIPO een overzicht uit van de regelingen die onder meer in Europa van kracht zijn. Lees hier het laatste overzicht van WIPO over thuiskopieren.